lunes, 19 de enero de 2009

Crónica del entreno...y algo más!!


Crónica: Gaby Cairo

Mi intención era la de escribir sobre el entreno de esta noche…voy a variar un poco mi discurso, no sin antes mencionar la gran asistencia de jugadores que se dieron cita en la famosa bombonera de Balmes.

Hubo una sorpresa agradable, el retorno de David (dedicándole cada uno de sus muchos goles que consiguió a su hijo Máximo), la aparición del que suscribe que aparecí en la bombonera sorteando al médico quién me había dicho que no podía entrenar, pero ya que la vida son dos días y uno lo pasamos durmiendo, allí me tuvieron, dando pinceladas de buen juego…aunque el pincel cada vez es más pequeño…

Y digo que variare mi discurso ya que se va a centrar mayoritariamente en un IMPRESENTABLE, no diré el nombre, a partir de ahora será durante toda mi crónica “El Impresentable” así, a secas…

Quiero aclarar que espero que su ausencia no haya sido por nada grave ya que si es así pido disculpas anticipadas, pero me centraré en el escenario de lo que ha hecho siempre, que no es ni más ni menos que JODER a todos sus compañeros…

Mi experiencia me dice que en el mundo del hockey hay jugadores malos, mediocres, buenos, muy buenos, excelentes y fueras de serie…todos ellos normalmente se valoran por su calidad técnica de lo que puedan hacer dentro de la pista, en esa misma escala se podrían denominar a los compañeros como, solidarios, comprometidos, altruistas, detallistas, extrovertidos, introvertidos, líderes, seguidores y posiblemente habría un grupo que, como dice siempre mi hermano, le llamaríamos “caballos de estatua”, porque no te van a cagar, pero no te van a llevar a ningún lado…

En todas estas definiciones es muy difícil encontrar un IMPRESENTABLE tan grande como el energúmeno que hoy ocupa el protagonismo de este post, si son importantes los goles en cualquier deporte, en el hockey sobre patines es mucho más importante que haya alguien en la portería, si los para mucho mejor (no es el caso del IMPRESENTABLE), pero en definitiva que esté allí, en muchos casos haciendo bulto (es el caso del IMPRESENTABLE) en otros casos como el otro portero (y que le honra) parando goles inverosímiles pero por sobre todas las cosas, no abandonando a sus compañeros en un lunes de invierno…

Me siento con la moral de poder decir que hoy he asistido al entreno movido por el compañerismo, por las ganas de compartir una hora de hockey con gente comprometida (exceptuando al IMPRESENTABLE está claro!!!)…que dejé de lado mi rodilla maltrecha para ser uno más en la noche que pintaba como un gran entreno…y afortunadamente así fue…y se debió sobre todo a que la gente que vino, sabía que todo y tener en muchos casos frío, pereza, vagancia, era importante no dejar colgados a sus compañeros…no fue el caso del IMPRESENTABLE que otro día más ha obviado su compromiso, ha pulverizado la confianza del grupo y ha hecho bueno el dicho que dice mi padre….”para amigos como ese, más vale cómprate un perro!!!!!”…y si me compro un perro…le pondré Oscar!!!!

8 comentarios:

Anónimo dijo...

Companys, he compartit vestuari amb molts porters i sempre m'he solidaritzat amb ells i he tingut molt bon rotllo, però del que m'ha tocat aquest any només el puc definir d'una manera "OSCAR ETS UN CABRÓN!!!!"

Anónimo dijo...

Oscar cuando te veamos te vamos a hacer "la vaca"....

Anónimo dijo...

Oscar....el proper entreno et prometo que em "cagaré" a la teva bossa de porter

Anónimo dijo...

Oscar, espero que et surti un "gra de pus" al cul i no puguis seure durant 15 dies...

Anónimo dijo...

Oscar "Cacanovas" te vamos a dejar el culo como la bandera de Japon!!!!

Anónimo dijo...

no seais tan duras con el, ya que ser un CABRON no deja de ser una enfermedad... y tenemos que apoyarlo antes de que la enfermedad se agrave y se vuelva un CAPULLO

Anónimo dijo...

Oscar, los próximos 15 partidos no hace falta que vengas que ni te vas a equipar!

Anónimo dijo...

Buenassssss, creo que me pitan mucho los oidos, necesito una semana mas para poder solventar los problemas familiares que tengo, supongo que a partir de la semana próxima podré hacer vida normal y dedicarme a lo que mas me gusta que es recoger pelotas de dentro la porteria. Lo siento pero mi matrimonio es importante.
Tino, I'm sorry. A los demas, que os den a todos y el proximo dia vais a flipar. Ya he perdido 5kg.